วงอินดี้สู่ศิลปินค่ๅยดัง

เรื่องราวชีวิ ตของชายที่เตือนตัวเองเสมอว่า ‘จงเป็นมนุษย์’

ย้อนกลับไปในวัยเด็-กของ ‘จ๋าย-อิชณน์กร พึ่งเกียรติรัศมี’ เคยคิดว่าตัวเองเป็นเด็-กชายที่โชคร้ๅย แต่สุดท้ๅย ความโชคร้ๅยเหล่านั้นกลับกลๅยเป็นเรื่องดี

เมื่อประสบกๅรณ์ทั้งหมดหล่อหลอมให้ ‘จ๋าย’ ได้ชื่อต่อท้ายใหม่ที่หลายคนคุ้นหูว่า ‘จ๋าย TaitosmitH (ไททศมิตร)’ ได้เป็นนักร้องในวงเพื่อชีวิต ที่ตั้งใจว่าจะทำเพลง ‘เพื่อชีวิตผู้อื่น’

ชีวิตของจ๋ายผ่านเรื่องราวหลากหลาย กว่าจะมาบรรจบที่ดนตรี จ๋ายเคยเรียนโรงเรียนสายสามัญ จ๋ายเคยเรียนช่าง จ๋ายเคยมีฝันอยากเป็นผู้กำกับ และเมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

ฝันนั้นก็ได้เปลี่ยนรูปแบบไป เมื่อเขาได้สัมผัสกับเสน่ห์ของการแสดง – สัปเหร่อใน ‘คำพิพากษา’ (สร้างจากนวนิยายเรื่อง ‘คำพิพากษา’ ของ ชาติ กอบจิตติ นวนิยายรางวัลซีไรต์ ประจำปี พ.ศ. 2525)

คือบทบาทในละครเวทีเรื่องแรกที่จ๋ายเล่น ฝึกฝนประสบการณ์จากเวทีและห้องเรียน ปี 2562 ก็ได้เป็นส่วนหนึ่งในละครเวที ‘ชายกลาง เดอะมิวสิคัล’ อีกด้วย

เรื่องราวหลากรสที่เคล้าด้วยแง่คิดของจ๋าย ทั้งความหมายของการแสดงต่อชีวิต ความหมายของถ้อยคำ ‘เพื่อชีวิตผู้อื่น’ ร่วมขบคิดถึงความหมายของความเป็นมนุษย์ไปพร้อมกัน

ผมว่าเขาคงไม่ได้มองว่าเขารังแกผมหรอก เขาคงคิดว่าเขาหยอกเล่น เขาสนุกมั้ง ถามว่าอะไรที่ทำให้เขาทำแบบนั้นเหรอ จะบอกว่าเป็นเพราะตัวเขา มันก็มุมเดียวเกินไป เพราะเขาก็ยังเด็-กมาก

ตอนนั้นก็ ป.1 ป.2 ผมไม่เชื่อว่าเด็กมันจะมาคิดเลวร้ๅยอะไรได้ขนๅดนั้น ผมโทษสังคมเป็นหลักนะ ผมรู้สึกว่าการให้ความเข้าใจเด็กหรือว่าการปลูกฝัง

การสอนเด็-กมันเป็นเรื่องที่สำคัญ ถ้าจะบอกว่าอะไรทำให้เขาทำแบบนั้น ผมว่าก็น่าจะเป็นสิ่งที่หล่อหลอมเรามานี่แหละ เพราะว่าประเด็นเรื่องการ bully หรือการให้ความสำคัญการ bully มันก็เพิ่งมาเกิดยุคหลัง ๆ เพราะว่าตอนเด็ก ๆ

ผมก็ยังไม่เคยได้ยินคำว่า bully เลย ก็น่าจะไม่มีความเข้าใจกันว่าการทำแบบนี้เป็นการ bully นะ เป็นการด้อยค่าคนอื่นนะ เด็ก ๆ ก็อาจจะไม่เข้าใจ แต่เรารู้สึกไปแล้ว

แล้วก็พอใช้ความรุ-นแร-งจนมันสุดปลายทางแล้ว เรายังดีที่เราไม่ได้เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ก็อย่างที่บอก จุดเริ่มต้นเราโดนรั-งแกมาก่อน พอมันเกเรไปจนสุดทาง เหมือนเราจำตัวเองได้

เรารู้สึกว่านี่มันไม่ใช่เรานี่หว่า แล้วเรามาถึงตรงนี้ได้ยังไงวะ แล้วก็เริ่มรู้สึกเกลียดตัวเอง เกลียดชีวิตตัวเอง เกลียดสิ่งที่ตัวเองเป็น เกลียดบทบาทที่ตัวเองแสดงหรือรับอยู่ มันอยากจะล้างไพ่

ก็เลยขอมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กรุงเทพฯ ถ้าพูดถึงชีวิตดี ๆ ก็คงจะเนี่ย ตั้งแต่มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กรุงเทพฯ เราก็เริ่มสร้างมันปีสองปีสามปี นี่ก็น่าจะสิบกว่าปีแล้ว

ถ้าถามว่าอะไรหล่อหลอมให้เป็นผมมาจนถึงทุกวันนี้ ผมก็ว่าเนี่ย ทั้งชีวิตของผมนี่แหละ ทั้งการถูกรังแก การใช้ความรุนแรง บทเรียนทั้งความผิดพลาด ทั้งความสำเร็จต่าง ๆ แต่ว่าโชคดีเจอกัลยาณมิตรที่ดีทุกช่วงชีวิต แล้วก็เจอผู้ใหญ่ที่ดีครับ