“ต๊ะ ทวีโรจน์ เอี๋ยวพานิช” บล็อกเกอร์ที่หลงใหลในกีฬาโต้คลื่น!

ทวีโรจน์ เอี๋ยวพานิช คีย์แมนคนสำคัญ ที่ช่วยปลุกกระ.แสการท่องเที่ยวของจังหวัดพังงาให้กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งด้วยกีฬาโต้คลื่น หลายคนอาจรู้จักต๊ะในฐานะเจ้าของเพจท่องเที่ยว Surfer’s Holiday

ที่เน้นเรื่องราวกีฬาโต้คลื่นเป็นพิเศษทั้งในและต่างประเทศ ปัจจุบันมีคนติดตามมากกว่า 1.3 แสนคน นอกเหนือจากนั้นเขายังเป็นเจ้าของโฮสเทล Monkey Dive Thailand และงานล่าสุดเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง Better Surf Thailand หรือโครงการโรงเรียนสอนเล่นเซิร์ฟ ณ Memories Beach

“เมื่อก่อนที่นี่ยังไม่มี surf school ไม่ค่อยมีคนไทยโต้คลื่น มีน้อยมากๆ เราเข้ามาเจอและได้รู้จักกับคนท้องถิ่นที่เป็นกลุ่มเล่นเซิร์ฟ ได้เจอกับ พี่ฉิ่ง- มนตรี ณ ตะกั่วทุ่ง เจ้าของ Memories bar และขอให้สอนผมเล่นเซิร์ฟ ตอนนั้นเป็น Community เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่ผมชอบมาพักผ่อน ชอบมาอยู่ด้วย”

นั่นคือฝันเป็นจริงครั้งแรกของบล็อกเกอร์วัย 34 ปี หลังหลงใหลในกีฬาชนิดนี้มาตั้งแต่วัยเด็ก และเลือกไปเรียนถึงประเทศออสเตรเลีย ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในฐานะเมืองเซิร์ฟของโลกก็ด้วยเหตุนี้

“ผมเช่าบ้านอยู่หน้าหาดที่เป็นเมืองโต้คลื่น ทำให้ซึมซับกับวัฒนธรรมการเล่นเซิร์ฟของที่นั่นทุกๆ วัน แต่เพราะต้องการพิสูจน์ตัวเองโดยไม่พึ่งพาครอบครัว จึงต้องทำงานทุกวัน บวกกับความไม่มั่นใจหลายๆ อย่าง ที่ช็อกมากๆ คือ

วันแรกที่ไปถึง ได้ไปทักทายคนข้างบ้านแล้วมองไปที่ขาของเขา เหลือขาข้างเดียวเพราะโดนฉลามกัด ทำให้ความคิดในการลงทะเลตอนนั้นก็หมดไปด้วย แม้เขาจะมีระบบเตือน แต่สุดท้ายก็กลับได้มาเล่นที่บ้าน”

คำพูดแกมขำๆ ของต๊ะ ตอกย้ำความรู้สึกเมื่อ 10 ปีก่อนว่า การเล่นเซิร์ฟในเมืองไทยถือเป็นเรื่องไกลตัวมาก เหมือนกับคนอีกส่วนใหญ่ที่ยังไม่เคยรู้ว่าเมืองไทยก็โต้คลื่นได้ แต่ความจริงแล้วเมืองไทยก็โต้คลื่นได้

“จริงๆ แล้ว เขาหลักหรือภูเก็ต ก็มีคนเล่นมาเป็น 10-20 ปีแล้ว แต่เราอาจชินตากับภาพการเล่นเซิร์ฟในคลื่นใหญ่ๆ ซึ่งในความเป็นจริงนั้น การเล่นเซิร์ฟจะแบ่งเป็น 2 อย่าง คือ บอร์ดสั้น (Short Board) ที่เล่นกับคลื่นใหญ่ๆ

และบอร์ดยาว (Long Board) ที่ดูผ่อนคลายกว่า มีคนเดินบนบอร์ด คลื่นเล็กก็เล่นได้ หลายๆ คนอาจจะมองไม่เห็นว่า ที่นี่มีคลื่นใหญ่ด้วยหรือเปล่า คำตอบคือ มีครับ บางวัน 2-3 เมตร หรือบางวันจะมีช่วง Groundswell หรือที่เรียกว่าขบวนของคลื่น

แม้แต่นักเซิร์ฟดังๆ ที่มีดีกรีระดับโลก ก็ล้วนเคยมาเซิร์ฟที่นี่ด้วย เพียงแต่เราไม่รู้จักว่าคนนี้คือใคร มีดีกรีอะไรเท่านั้นเอง ที่สำคัญ ที่นี่ยังสร้างนักกีฬาทีมชาติที่คว้าเหรียญทองแดง กีฬาซีเกมส์ครั้งล่าสุดมาแล้ว ย่อมเป็นเครื่องการันตีได้ว่า ไม่ธรรมดา ! ”

ด้วยลักษณะหาด Memories Beach ที่มีความตื้นและยาว มีแต่ทรายไม่มีหิน และไม่อันตราย คือจุดเด่นที่ต๊ะยืนยันว่า เหมาะสำหรับมือใหม่หัดเล่นทุกเพศทุกวัย ไม่ว่าจะเป็นอายุ 50 กว่า หรือเด็กๆ 5-6 ขวบก็เล่นได้หมด

และกว่า 60% ของนักเรียนเป็นผู้หญิง ซึ่งหากได้รับการเรียนอย่างถูกต้อง เซิร์ฟเป็นกีฬาที่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด สามารถเลือกได้ว่าจะเล่นคลื่นแบบไหน โอกาสในการเกิดอุบัติเหตุก็ค่อนข้างน้อย มันเป็นกีฬาเอ็กซ์ตรีมที่มีโอกาสเกิดได้ แต่เมื่อเทียบอัตราส่วนแล้วก็ถือว่าน้อย

“มันเกินจากที่คาดฝันไว้มาก เราไม่คิดว่าวันหนึ่งคนไทยจะโหยหาอยากจะมาลองทำกิจกรรมเกี่ยวกับเซิร์ฟ ทุกวันนี้ ทุกคนอยากเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปโต้คลื่น เรามีนักกีฬาทีมชาติที่ไปคว้าเหรียญทองแดงซีเกมส์ และคนใกล้ตัวเป็นนักกีฬาทีมชาติหลายคน

ทั้งหมดทั้งสิ้นที่บล็อกเกอร์คนดังในวงการโต้คลื่นได้บอกเล่าและพยายามผลักดันร่วมกับทุกฝ่ายนั้น ก็เพื่อเป้าหมายหลักคือ ต้องการให้เขาหลักเป็นเซิร์ฟทาวน์ของเมืองไทย ซึ่งได้แรงบันดาลใจสำคัญมาจากบาหลี

“ไปเที่ยวอินโดมาบ่อยมาก ทำให้เห็นว่าบ้านเราสู้กับบาหลีได้สบาย โรงแรมก็สวย อาหารถูกปาก ฝรั่งก็ชอบ คนไทยก็ชอบ ทะเลก็สวยกว่า และหลายๆ คนอาจยังไม่รู้ว่าที่นี่มีโรงงานผลิตกระดานโต้คลื่น

ที่ส่งออกไปทั่วโลกตั้งอยู่ใกล้ๆ หาด มีศักยภาพเพียงพอในหลายด้าน จึงเกิดเป็นแนวคิดร่วมกันที่อยากจะผลักดันให้เขาหลักเป็นเซิร์ฟทาวน์ของไทย”

“สิ่งหนึ่งที่ผมดีใจมากๆ คือเมื่อก่อนทุกคนมาเขาหลักก็จะพูดถึงแต่สึนามิ แต่ทุกวันนี้พูดถึงเรื่องเซิร์ฟ ๆๆๆ มันเหมือนได้ช่วยลบอดีต ลบปมในใจที่อยากจะก้าวผ่านมันไปให้มันไปต่อได้ การทำให้คนลืมภาพเมืองผีหลอก เมืองสึนามิ

เป็นเมืองที่ทุกคนใฝ่ฝันอยากจะมาสักครั้งในชีวิต จริงๆ แล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันคือความร่วมมือของหลายๆ คน เพราะการจะลบภาพของคนทั้งประเทศ จะใช้เงินพันล้านก็ทำไม่ได้ในบางครั้ง แต่ครั้งนี้มันเกิดมาจากความตั้งใจ

และทุกคนจับมือกัน มันเป็นอะไรที่น่าภูมิใจ” ต๊ะ เล่าด้วยความภูมิใจ เขาเกิดและเติบโตที่ตะกั่วป่า โชคดีที่ชีวิตร.อ.ดต.า.ยอย่างหวุดหวิดจากเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิ เมื่อปี 2547

ความสำเร็จในครั้ง ต๊ะบอกว่าผลที่ได้รับมันเกินคำว่าสำเร็จไปมากแล้ว เขาปฏิเสธลูกค้าไปหลายรายเพราะต้องการควบคุมคุณภาพมากกว่าเน้นปริมาณ ขณะที่กระ.แสคนโต้คลื่นก็ไม่ได้มีเพียงเขาหลักและภูเก็ต แต่ยังกระจายไปทั่ว เช่น ระยอง จันทบุรี หัวหิน และสงขลา

โต้คลื่นสำหรับต๊ะ มันไม่ใช่แค่กีฬา มันเกี่ยวกับการใช้ชีวิต มันคือวัฒนธรรม เพราะทุกครั้งที่ออกไปโต้คลื่น มันสอนให้เข้าใจธรรมชาติ อย่างที่อาจเคยได้ยินกันว่า

การโต้คลื่นไม่ใช่การเอาชนะธรรมชาติ แต่เป็นการเรียนรู้ธรรมชาติ ทุกครั้งที่ออกไปเล่นจำเป็นต้องรอคลื่น ได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง มันเหมือนเป็นการรีเซตชีวิตทุกครั้งที่มีความสุข

ก่อนที่จะมาเป็น “ประธานชมรมกระดานโต้คลื่นจังหวัดพังงา” ทวีโรจน์ บ่มเพาะแรงบันดาลใจมาจากความทรงจำในวัยเ.ด็.กที่ได้ดูหนังเกี่ยวกับเซิร์ฟ และรู้สึกชอบ กระทั่งเมื่อมีโอกาสไปเรียนที่ซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย หนึ่งในเมืองแห่งการเล่นเซิร์ฟระดับโลก

เขาได้เห็นบรรยากาศของ Surf Culture ที่ผู้คนให้ความสนใจกับกีฬาประเภทนี้จนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน เมื่อกลับมาเมืองไทย ทวีโรจน์จึงหอบความฝันที่อยากจะร่วมกันกับคนในชุมชนพัฒนาให้พังงามีความเป็น Surf Town โดยอาศัยคนท้องถิ่นเป็นผู้มีส่วนในการขับเคลื่อน

ประสบการณ์การเดินทางไปหลายประเทศในเอเชีย ทวีโรจน์พบว่า ประเทศไทยก็มีความเหมาะสำหรับผู้เริ่มต้นการเล่นเซิร์ฟได้เป็นอย่างดี “เขาหลัก ไม่มีโขดหิน หรือปะการัง

และพื้นที่ในการเซิร์ฟ ก็มีระดับน้ำลึกประมาณเอวเท่านั้นเอง” นั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่เขามองว่า ชายหาดของพังงาแห่งนี้เหมาะสำหรับนักเซิร์ฟทุกประเภท แม้แต่คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นก็ตาม

“เซิร์ฟยังเป็นกีฬาที่ทำให้คนรักธรรมชาติ และรักทะเลครับ” นักเซิร์ฟมือโปรเอ่ยถึงข้อดีอีกด้านที่อยากให้นักท่องเที่ยวได้รับรู้ “เพราะไม่มีนักเซิร์ฟคนไหนอยากเห็นขยะในทะเล และเราก็ใส่ใจแม้แต่เรื่องครีมกันแดดที่ต้องไม่เป็นผลเสียต่อปะการัง”

การเติบโตของเซิร์ฟ ส่งผลให้ในวันนี้ ทะเลเขาหลักไม่ใช่เป็นเพียงแค่แหล่งพักผ่อน แวะมานอนอยู่ในรีสอร์ทอีกต่อไป หากแต่เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีเสน่ห์ของการเป็นเซิร์ฟทาวน์ และกำลังก่อร่างสร้างวัฒนธรรมแห่งเซิร์ฟที่คนท้องถิ่นช่วยกันสร้างขึ้น

ข้อมูลและรูปภาพ: Surfer’s Holiday, Taweeroj Tah Eawpanich, gqthailand.com, onceinlife.co